Монгол ухаан, монгол ёсыг бишрэхүй дор

Ойрын хэдэн өдрүүдэд үнэхээр олон ажлууд амжуулж буй боловч бас нижгээд ажлыг цалгардуулж суунам зээ. Бор ходоодыг баярлуулан, бор тархиа амраах хэдэн хоног тохиолдсонд их тулааны өмнө нам гүм ноёлож байдагтай адилаар сэтгэж, өөрийн биеийг тордоход зориулан ирж буй ажлын хүндийг хэрхэн хугаслаж, энэ биеийг эрүүл хэрхэн авч явахаа бага атугай бодно.
Миний гар дор Монголын тал нутаг дүүлэн эрчлэх эрэлхэг чонын тухай домог мэт хууч яриа дүүрэн ном орж ирсныг хоёр гурван хоногт уншин дуусгав. "Чонон сүлд" хэмэээх энэхүү номыг хятадны хэлний Болдбаатар гэж алдаршсан сайн найзын маань аав нь орчуулсан байна. Үнэхээр агуу орчуулж дээ хөө. Зарим мэдэхгүй монгол үгнүүд өгүүлбэр дунд цахилж явааг харахад өөрийн үгийн баялаг муутайг гайхаж, хүн харь хэлнээс хөрвүүлэхдээ ийнхүү утга төгс орчуулж яахан бардаг байна хэмээн шар гойзойно. Өөрийн орчуулсан номыг заримдаа барин авч, хуудас бүрийг өлөн нүдээр шүүрдэн харахуйд ийм уянгалаг монгол хэлнээ буусан эсэхэд эргэлзээ төрөн байдаг билээ. Тал нутгийн маань агь таана ханхалж, сэврэй салхи салхисан тэрхүү сайхан байдлыг сэтгэлд эргэн иртэл өгүүлсэн уг номыг эргүүлэн тавихад хэцүү. Монгол чоно, монгол ёс заншил, монгол ахуй, монгол эр хүн болоод тал нутгийн сүлд хийморийг илтгэсэн олон сонирхолтой түүхийг багтаасан, зарим мартсан зүйлсийг сэргээсэн сайхан ном болжээ. Ганц дутуу зүйл нь монгол эмэгтэй тэсвэр хатуужил, гоо үзэсгэлэнг харуулсангүй аж. Харин Билиг өвгөнөөр дамжуулан Монгол ухаан гэж юу болохыг, эр хүн хийморьлог байдлаа алдахгүй амьдрах нь амьдралын гол аз жаргал юм гэдгийг харуулах гэсэн хэрэг болов уу гэж ойлголоо. Доожоогүй, арчаагүй амьдралаар амьдарч альваа зөвшөөрөгдсөн ёсыг үл хүндэтгэн амьдралыг туулах нь жинхэнэ эр хүний хүсээд байх зүйл биш шүү гэсэн санаа ч явж байх шиг. Цааш ухан нягтлавал суурин иргэншилийг нүүдлийн иргэншилтэй харьцуулах замаар жинхэнэ эр хүн зоригтой, хийморьтой байж, зөв шийдвэрийг гаргах чадвартай байх хэрэгтэйг харуулна. Даанч хүн болгонд тэр бүр энэ ухаан дутдаг ажгуу. Монголоосоо сурах монгол ухаан, монгол ёс надад ч дэндүү олон байх шиг.

Халуун, хавтгай, хавчигдмал дэлхий

Санаандгүй алдаж хагалсан өндөг газрын хөрсөн дээр яах ийхийн зуургүй шажигнан шарагдаж, өнгөн талаасаа хорхой хүргэм шаргалтана. Хазаад идчихмээр байвч бохир хөрсний хөгц амтагдаж, нүүрсхүчлийн гашуун угаар үнэртэнэ. Бас хүлэмжийн хий хормын зуурт хоолыг хор болгож амжжээ.
Ийм л орчинг хүн төрөлхтөн өөрөө бий болгосон. Технологийн ололт, эрчим хүчний шинэ шинэ эх үүсвэр, ашиг орлого хүүлэх агуу баялгийн төлөөх шунал, байгалийн баялгийг гартаа хийхийн тулд үхэлдэн тэмцэлдсэний “ач тус” эх дэлхийг хайруулын таваг болгожээ. Өдрөөс өдөрт өсөн нэмэгдэж буй ахуйн хэрэгцээ, өөрөө өөрсдөдөө бүрдүүлсэн өндөр хэрэглээндээ боомилогдсон бид нэг л өдөр улайссан ширэм дээр унасан өндөг шиг шарагдах болно.
Энэ бүхний шалтгаан нь мэдээж эдийн засгийн “дайн”. Баялаг бүтээж, бусдыг эрхшээлдээ оруулах гэсэн их гүрнүүдийн санаархал дэлхий ертөнцийг улам бүр хайлуулж, хавтгайруулж, давчдуулж байна. Агаар муутай газрын хүүхэд хавчиг цээжтэй төрдөг шиг хэт халсан дэлхийн гадаргын хүн амьдарчихмаар хэсэг улам бүр хумигдан, нэг бол элсэн цөлөөр хучигдаж, үгүй бол хэдэн мянган жил хөдөлгөөнгүй байсан мөсөн уулын гэнэтийн хайлалтад “живэх” дээрээ тулав. Нэг л өдөр дэлхий ээж гэрлээ унтраачихвал халуун, хайлмал, хавчигдмал дэлхий маань “харанхуй” гэсэн шинэ тодотголоор баяжина.
Бид яаж яваад ийм болчихвоо, үүнд хэн хамгийн их буруутай вэ? Нэн түрүүнд хамгийн хүчирхэг эдийн засагтай, хамгийн их нефтийн хэрэглээтэй, хамгийн өндөр барилгуудтай, хамгийн олон тарган хүнтэй гүрэн санаанд чинь зурсхийж байгаа биз? Зөвхөн гаднаас нь хараад буруутныг тогтоож болдог бол үүн шиг амархан зүйл алга. Гэвч цаад учир шалтгааныг ухаад үзвэл дан ганц Америк биш, ерөөсөө л хомосапенс гэж амьтны сэтгэлгээний гажуудал, “нэг нүдтэй” сэтгэхүйд учир байгаа болов уу. Хурдтай гүйж эхэлсэн хүн гэнэт зогсож чаддаггүй шиг нэгэнт эрчээ авсан үйлдвэрлэл, амаа ангайн өгөөшөө хүлээх аварга загас шиг асар том зах зээл, түүнээс хэдэн мянган их наядаар унах ашиг орлогоос гэнэт татгалзах нэгэн бий билүү?
[...]Цахилгааны эх үүсвэрт холбогдоогүй, автомашин хэрэглэдэггүй, цахилгаан станц байхгүй, нүүрсхүчлийн хий ялгаруулах хэмжээний томоохон үйлдвэргүй дэлхийн хамгийн ядуу хэсэг буюу цаг уурын өөрчлөлтөд хамгийн бага хувь нэмэр оруулж буй бүлэг илүү хохирч байгаа юм. Тэдний амин зуулга нь мод, үр жимс, газар, хөрс тул амьжиргаа нь байгалийн доройтлоос шууд хамаарч байдаг. Энэ бүхнийг зохицуулъя гэхээр эрчим хүчгүйгээр нэг ч алхах хэцүү. Шударга бус гэмээр иймэрхүү уялдаа холбооны хор нөлөөг залруулах “хэргийн эзэд” нь гэтэл юу хийж байна?
Байгаль орчны доройтол нь шинэ сэдэв биш хэдий ч өмнө нь эдийн засгийн хөгжлийн уршиг талаас нь төдийлөн авч хэлэлцдэггүй байсны гор сүүлийн зуунд илүү хүчтэй мэдрэгдэх болов. “Ногоон” хувьсгал нь хүмүүсийн амны уншлага болж, тэр хэрээр “эко од” болохыг хүсэгчдийн эгнээ хүрээгээ тэлжээ. Зүй нь энэ асуудалд илүү бодитой хандах ёстой бөгөөд хэдий чинээ олны анхаарлыг татаж, талархлыг хүлээнэ төдий чинээ “ногоон биш” байдаг нь ч нотлогджээ. Массын сэтгэлийг хөдөлгөхдөө биш аль болох хэмнэлт, хязгаарлалтад чиглэсэн, зарим талаар технологийн хувьд ухарсан “уйтгартай” бодлого л дэлхий ээжид тусалж чадахаар болсон аж.
“Харалган итгэл горьдлого тасрахтай адил аюултай” хэмээн Жорж Монбиот “Халцгай: Дэлхийн шаталтыг хэрхэн зогсоох билээ” номондоо бичсэн байдаг. Чухамдаа ирээдүй хойч гэж алсыг хардаггүй юм гэхэд өнөөдөр амьдарч буй өөрсдөдөө жаахан ч гэсэн чөлөөтэй амьсгалах агаар, алхах талбай үлдээхийн тулд дан ганц геополитикийн бодлогоор далайлгах нь хүчин мөхөсдөх болсон байна. Энэ мэт асуудлыг хөндөж, гарах гарцыг тодорхойлсон нэгэн бүтээлийг монгол залуус саяхан орчуулжээ.
Дэлхийн уур амьсгалыг хүн өөрчилж байгаа ч уур амьсгал ч хүний бие организмийг өөрчилж байгаа нь гашуун үнэн. Цэвэр агаар, цэнгэг усаа алдаж буй хүн төрөлхтөн оюун ухаантайгаа байгаа дээрээ юу хийх ёстойг, ер нь бидэнд яагаад ногоон хувьсгал хэрэгтэйг та Т.Фрийдманы “Халуун, хавтгай, хавчигдмал дэлхий” номоос уншаарай.
Э.Адьяасүрэн

Аль нь хамгийн чухал вэ?

Амжилтанд хүрэхэд хамгийн чухал нөлөө үзүүлэх хүчин зүйл юу вэ? Та юу гэж бодож байна?

1.Оюун ухаан уу?
2. Зогсолтгүй ажиллах чадвар уу?
3. Санхүүгийн нөөц бололцоо юу?

За аль нь биш юмаа.

Тэгэхээр юу болж таарч байна? Миний бодлоор энэ бол ЦАГ ХУГАЦАА. Цаг хугацааг зөв, зохистой, үр бүтээлтэй, дэгтэй ашиглавал дээрх бүгдийг олох боломжтой. Цагаа хайрлаа гэж...

Тасархай

Улсын Бүртгэлийн Ерөнхий Газарын Хуулийн Этгээдийн Бүртгэлийн Хэлтэсийн даргын туслахын цалингийн татварын хураамжны бичилт/баримт.

Дээрх өгүүлбэр утга санааг илэрхийлж байгаа хэдий ч бас л тасархай онцгүй сонсогдож байна.

Sonata for a man

Монголчууд маань улсын баяр наадмаар сайхан наадацгааж, алжаал ядаргаагаа тайлсан байх гэж бодож байна. Миний хувьд наадмын үеэр Бээжин ороод ирлээ. Жилдээ юутай ч Бээжин руу ганц хоёр харайлгачаад байдаг хүний хувьд тэнд очиж хужаанууд хэр их ажиллаж, ямар их хичээл зүтгэл гарган байж дундад иргэн улсыг босгож байгааг харах юм даа. Монголд ажил их удаан явдаг юм шиг санагддаг байсан нь үнэхээр санагдах ч биш харин бодит байдал гэдгийг энд ажиллах хугацаандаа ойлгож мэдэж байна. Үүний учир шалгаан гэвэл урт жагсаалт гарах байх, гэхдээ энд гол хүчин зүйлсийг нь ганц хоёр үгээр оноож буулгахыг оролдоё: өрсөлдөөн бага (less competition), үр бүтээмж доогуур (low productivity), бизнесийн ёс жаяг бүрэн бүрдээгүй (low business ethics) ба хүмүүсийн сэтгэлгээ (mindset) зэргийг нэрлэж болох байх. Гэхдээ гол нь өрсөлдөөн, өрсөлдөх чадвар хоёрт л байгаа юм. Өрсөлдөөн л альваа зүйлийг шөнө өдөргүй хөдөлгөх гол хүчин зүйл болдог юм шиг.

Өрсөлдөөн байхгүй гэдгийг энэ зам засварын ажил харуулаад өгөх байх. Зун болгон л хамаг замаа хааж, хүний амьтны нервийг бараад байхаар нэг удаа нам засаад дахиад арван жилийн хугацаанд гар хүргэж, газар шороо онгичихооргүй болгочиж болдоггүй юм байх даа гэж бодох юм. Бас зун болгон л халуун ус тасарч сар гаруй шороон царайлах гээд нэг гэр оронгүй хүн шиг айл хунар бараадаж халуун усанд орох юм. Хммм, нэг л юм болохгүй байгаад байна шүү дээ. Шугам турба нь мууддаг гэвэл Нью Йорк-т ч бас мууддаг л байхгүй юу гэхдээ л тэнд энд тэндгүй газар ухаад жил болгон халуун усаа тасалдаггүй бодоход турбандаа биш менежментдээ л байгаад байна. Ингэхээр энэ менежментийг хэрхэн сайжруулах вэ гэдэг нэг асуулт гарч ирнэ. Энэ асуултыг дотроо бодож, сайн тунгааж байгаад дараа хариултыг сийрүүлье.

Би өөрийнхөө танилцуулгын хэсэг дээр "Man should know his limits. I want to know mine." гэж бичсэн билээ. Яагаад заавал би өөрийнхөө хэмжээ хязгаарыг мэдэх ёстой билээ гэхээр үнэхээр би гэдэг хувь хүн өөр өөрийгөө мэдэе гэсэн зорилго тавьбал өөрийнхөө хэмжээ хязгаарыг мэдэж байж л өөрийгөө мэднэ гэсэн үг. Магадгүй өөр аргаар хүн өөрийгөө таниж мэддэг л байх. Гэхдээ өөр өөрийгөө мэднэ гэдэг бол эцсийн зорилго биш, зүгээр л дундын процесс байх. Миний бодлоор бол хүн өөр өөрийгөө мэдсэнээр өөрийгөө хөгжүүлж чадна.(Connais-toi pour t'améliorer)Эргээд урвуу гаргалгааг ашиглавал хүн хөгжихийн тулд өөрийгөө мэдэх хэрэгтэй, өөрийгөө мэдэхийн тулд өөрийнхөө хэмжээ хязгаараа нээж олох хэрэгтэй гэж гарч байна.

Сүүлд нэг зүйлийг бас сайн ойлгож авлаа. Миний гурван шүтэн биширч явдаг хүний нэг болох Стев Редгрейв хэлэхдээ "альваа зүйл хожигдаг нь ялахтай адилхан байдаг юм. Учир ялагдах нь танд урагш улам их тэмүүлэх хүч тэнхээг өгдөг юм" гэж хэлсэн нь юутай үнэн. Сая Бээжин явсан ажил маань хог дээр үсэрч би гэдэг хүн сэтгэлийн гүн хямралын ангал дээгүүр уначилгүй шиг давах үед хор шар хүрч, уур савсаад явчихлаа байна. Ариун үнээ гэж! Хэн нэгэн аль нэг салбартаа амжилтанд хүрчихээд, байнга өрсөлдөөнийг бодогдуулж, оргилын цаана оргил байдаг гэдгийг сануулж байх өрсөлдөгчгүй үед ихэд тайвширч улмаар доройтох явдал гарч болзошгүй гэж боддог. Тэгвэл ч үе үе муугаа мэдэрч, нэг сайхан ухамсарын шанаа хусаад байхад хүн лав унтаж чадахгүй босч, хэвтэж чадахгүй суух вий.

Ойрд ч ажлын ачаалал нэмэгдэж, нуруу тэнийлгэх завгүй явах үе тохиож, уулын оргил тэмүүлэн исгэрэх салхины уянгалуулан тоглох сонатыг сонсох боломж тэр бүр гарсангүй. Гэхдээ сонатаа сонсох цаг дөхсөөр байна. Аялгуу сайхан сонат минь,I am coming babe!

Бодлын хэдэн хэлхээс

Ойрд блог дээрээ бичих байтугай гадуур хүмүүстэй уулзаж бодол санаагаа хуваалцах завгүй явлаа. Гэтэл оройдоо унших ном, ажлын үеэр уншиж танилцах материал, хүмүүсийн яриа, дарга нарын туршлагууд гээд маш олон зүйлийг би дотроо мэдээллийн сан мэт хадгалаад, нэмж оруулаад явсаар байтал нэг мэдэхнээ эдгээр бүх зүйлсээ хэрхэн хэрэгжүүлэх, цэгцтэй дэгтэйгээр хэрхэн бусдад танилцуулах гээд олон тал дээр дутагдалтай байгааг анзаарч аль болох бодлын хэлхээсийг ил гарган бичгээр хуваалцах хэрэгтэй гэж бодлоо. Бусдад хэрэггүй байлаа ч гэлээ ийнхүү бичиж илэрхийлэх нь он цагийн элэгдэлд автахаас сэргийлэх төдийгүй миний өөрийн бодлыг нэгтгэж өгөх буй за.

1. Хэрвээ одоо зүтгэж байгаа зүйлээ амжилттай бүтээх аваас мөрөөдлөө гүйцэд биелүүлэх гол шалгуурт ( Litmus test) ирэх 12 сард орно. Үүний тулд өнөөдрөөс материал цуглуулж, тест авах хүмүүстэй хэрхэн approach хийх, тэдний хэл яриа болон сэтгэл санаанд юу нөлөөлдөг, гол хүсэл юу болохыг мэдэхийг зорих хэрэгтэй. Run away Jury гээд нэг гоё кино байдаг. Тэр кинонд хүмүүс хүссэн зүйлдээ хүрэхийн тулд ямар сайн бэлтгэлээ хангаж чадаж байгааг басхүү харуулсан гэж бодож байна. Сая Элена Каган гээд Supreme Court-д нэр дэвшиж буй хуульч эмэгтэйг харахад түүний амьдрал үнэхээр төлөвлөсөн замын дагуу явсан уу гэмээр санагдлаа. Үнэхээр хүн бүр амьдралаа ийнхүү төлөвлөж, эцсийн зорилтын төлөө өдөр бүрийнхээ алхаа гишгээ бүрээ тааруулж явбал агуу юм даа. Нөгөөтэйгүүр энэхүү стратегиа амьдрал дээр хэрэгжүүлэх нь хувь хүнээс ямар их тэсвэр тэвчээр шаарддаг бол гэж бодохоор огт амар биш гэдэг нь тодорхой.
2. Бид бүгд уран бүтээлчид. Хувь хүний хамгийн шилдэг уран бүтээл бол тухайн хүний амьдрал юм. Хэрэв та зураач байсан бол ямаршуу зураг зурахаа эхлээд толгойдоо төсөөлнө. Дараа нь эхний scratch-г гаргана. Тэгээд олон тооцоо, олон өнгөний хувилбаруудыг туршина. Ингээд жинхэнэ уран бүтээлээ туурвина. Нэгэн номонд альваа хүн 30-н нас хүртлээ хүртэл улс төрд ороод хэрэггүй гэж бичсэн байдаг. Яагаад гэхээр хүн өөрийнхөө үзэл баримтлал, өөрийнхөө доторх чиг хандлагыг 30 хүрэх хугацаандаа гаргаж амжаагүй байдагтай холбоотой. Улс төрд ор гэж хэлж байгаа явдал биш, харин 30 хүртлээ бид ямар зураг зурах вэ гэдгээ төлөвлөдөг гэдгийг л хэлэх гэж оролдсондоо Миний Тэмцэл номноос иш татлаа. 30 хүртэлх амьдралаа хүртэл төсөөлж бас болно шүү дээ. 30 хүрсний дараа бол хүн бүр өөрийнхөө суурийг тавьсан байдаг болов уу. Тодорхой хэмжээний үзэл бодол өөрчлөгдөж болох ч гэлээ, сууриараа өөрчлөгдөнө гэж огтхон ч байхгүй байх. Хэрвээ бид сууриа сайн тавьж чадвал 30, 40 магадгүй 50-н жил зурах зураг, гараас гарагх уран бүтээлээ хэний ч өмнө гологдохооргүй, үхэхдээ харамсхааргүй хийх болов уу гэж бодлоо.
3. Michael Lewis-н бичсэн сонирхолтой өгүүллэг уншлаа. Бас ч олон зүйл бодогдлоо.

I swear!

"Swear by my sword never to back down from what you have aimed
Now is the winter of our will power, that test the strengths of our soul;
And all the weariness will descend upon your mind and your weakness will blot out the sun.
But hang on, hang on!"

No second thoughts

To gain what is worth having, it may be necessary to loose everything else.

No second thoughts about the road ahead. Undivided mind can bring me a peace along with extra energy to push ahead. But I have keep in mind that "a body is only flesh and blood. If you can think you can work 24/7, 365 days a year, it does not matter how powerful you are, eventually it will catch up with you."

Let's see when it's gonna catch me up. :)

Day 6: Break a wall and keep yourself intact!

Do not believe what your eyes are telling you. All they show is limitation. Look with your understanding. Find out what you already know and you will see the way to fly.
Richard Bach

TGIF event took a terrible turn and by the night I was totally annihilated. So I thought if such days outnumber "put your ass down and drive forward" days then the dream will stay in the past - no longer materializing in this world. Lemma: Whatever you choose to do in the end of the day, never comprise your goals or ways to reach your goals.

Another thought I liked to articulate in my mind during my half hour run today is "If it is considered necessary, I have to driver myself to a wall without a second thought. But always keep in mind that I have to train myself everyday so that the wall breaks, not me!"

Day 4: Must know the surroundings!

The life of man on earth is a warfare... Job 7:1

Ойрд ажлын хажуугаар сорилын бэлтгэлээ хийж байгаа боловч толгой дотор нэгэн зүйл бодогдож байгаа нь эргээд ирээдүйд тулгарах хүндрэлийг хэрхэн даван туулахтай шууд холбоотой юм. Тэгвэл энэхүү бэрхшээлийг давахад санхүүжүүлэх зайлшгүй шаардлагатай бөгөөд ийнхүү санхүүжилт босгоход ямар алхам авах хэрэгтэй талаар өнөөдөр нэгэн итгэлт андтай уулзав. Миний бодлоор үүнийг ихэд амар хялбар босгох болох мэт санагдсан авч өнөөдрийн дүр зураг, байгууллага болон хувь хүмүүсийн шийдвэр, тэдний үйл ажиллагааг харахад үнэхээр боломгүй мэт ойлголт төрөв. Мэдээж санхүүжилт босгохын тулд маш олон давхар даваа гүвээг давах хэрэгтэй болох нь ойлгомжтой ч эцсийн давааны цаана хүсэн хүлээсэн өгөөж байгаа нь хэн ч мэдэхгүй билээ. Тэгвэл стратегийн хувьд зөв, зохистой хэрхэн хөдлөж, цаг нь тулахад бэлэн сууж байхын тулд өнөөдөр хийх алхам чухамхүү юу байхыг гагцхүү би мэдэх хэрэг болжээ. Бодох л асуудал. Гэтэл бодоод байх цаг тун бага байдаг. Бодолгүй хийгээд байвал бас дараа нь амаа барих мөч ирэх ч юм билүү?

Яг энэ мөч л зөв шийдвэрийг гаргах чадвар бол удирдагч хүнд байх ёстой юм. Юу вэ гэвэл мэдээлэл дутуу үед зөн совингоо даган зөв шийдвэр гаргах. Энэ чадвар надад бага ч болов байгаа болов уу? Харж л байяа.

Day 3: Limitations - must know!

Lord, make me to know mine end, and the measure of my days, what it is; that I may know how frail I am.
Psalm 39

Сонирхолтой юм байна: http://www.imdb.com/title/tt1309385/

Day 1: Dreams of the past

Энэ өдрийн амар амгаланг та бүхэнд хүргэе! Блог ертөнцөөр зочлоогүй удсаныг ч хэлэхүү, бодол юугаан хөөн эргэцүүлэлгүй олон удаа орхисныг ч ярихуу, хилийн чинадад гаралгүй хөмөрсөн тогоон дунд хуян хурааж хэвтсэнийг ч буруутгахуу ер нь ойрд хаана юу ч болоод байгааг огт мэдсэнгүй, мэдэхийг ч хүссэнгүй, хүсэл ч төрсөнгүй ээ. Ай, Ариун үнээ минь! (Holy Cow!)

Хүмүүн бидний амьдрал урсгалын дагуу хурдан ч биш, удаан ч бус явахыг алийг тэр гэж хэлэхэв. Гэхдээ хүний амьдрал үнэхээр ичээндээ байгаа мэт байдлаасаа үе үе гарч, хүсэл зорилгоор бялхаж хүч чадлаар бярхаж нэгэн чигт мөрөөдөлд хүрэхээр мятрашгүй зүтгэх цаг ирдэг гэдэгт би үнэн голоосоо итгэдэг юм. Өөрийн амьдралыг эргэн харахуяа яах аргагүй намаг дундуур нэг довоос нөгөө рүү үсэрч гарч байгаа мэт нэг зорилго дуусаад л нөгөө нь эхлээд байгаа юм шиг санагддаг байсан юм. Гэтэл сүүлийн үед холын зорилго гэх зүйлгүй хадуурч, амжилт тэмүүлэлийн луужин маань тогтсон чиггүй эргэлдэж, зөвхөн өнөө маргаашийн жаргал цэнгэл, өлөн бор ходоодны хүсэл хясалын дунд өнгөрч байгаа мэт санагдаж байлаа. Ийнхүү амар амгалангийн ариун усанд түмэнтээ умбах зуур өнгөрсөнд орхисон мөрөөдөл маань зүрхэнд ганцаардаж, хэвлийдөө өтлөж магад бодит амьдарлын гашуун агаараас амьсгалах хувь тавилан байгаа эсэх нь эргэлзээтэй болж орхижээ.

Тэгвэл өнөөдөр энэ бүгдэд цэг тавиад өнгөрсөнд орхисон мөрөөдөлдөө хүрэх замыг засах анхны өдөр болгон тогтоож байна.
- Энэ мөрөөдлийг хөөх цаг хугацаа таарч тохирч байгааг би мэдэхгүй юм. Гэхдээ би болсон гэж итгэж байна.
- Энэ мөрөөдлийг хөөх хүч тэнхээ бий эсэхэд би эргэлзэж байна. Гэхдээ би байдаг бүхнээ гарган бие сэтгэлээ дайчлахаа мэдэж байна.
- Энэ мөрөөдлийг хөөгөөд хад мөргөөд уначих эрсдэл өндөр байгаа харж байна. Гэхдээ унасан ч уйлахааргүй гэж өөрийгөө дүгнэж байна.

За цаг ч яваад эхлэчихлээ дээ. Амжилт!